บันทึกสีชมพู (การปรับตัวกับการสูญเสีย) • ปั้นใหม่ เลี้ยงลูกใหม่ ปั้นให้ดี

ดูแลส้มมา 3 ปีกว่าแล้ว ตั้งแต่อายุ 7 ขวบ ตอนนั้นคุณพ่อของเธอป่วยหนักด้วยโรคมะเร็งจนกระทั่งเสียชีวิต จากเด็กน้อยที่ร่าเริง กลายเป็นเด็กน้อยที่หม่นหมอง

ภายในช่วง 3 ปีกว่ามีหลายอย่างที่ดีขึ้น อาจารย์ได้ให้คำแนะนำคุณแม่ในเรื่องการเลี้ยงลูก จากที่เคยเลี้ยงลูกโดยใช้อารมณ์แม่ก็นิ่งขึ้น จากที่เคยวิตกกังวลว่าเป็นแม่คนเดียวจะเลี้ยงลูกได้หรือ ?

เธอก็มีความมั่นใจมากขึ้น

แม่ปรับตัวกับการสูญเสียได้ดีพอใช้ แต่ลูกทำไม่ได้

ความเศร้ามันไม่เคยหายไปจากใจของส้ม เธอมักจะน้ำตาซึม บ่นคิดถึงคุณพ่อ อยากให้คุณพ่อกลับมา ถ้ามีคุณพ่ออยู่ บ้านเราคงจะ……..

อย่างไรก็ตามเธอก็ดีขึ้นแบบช้า ๆ ความเศร้าที่เคยเป็นเหมือนเมฆสีดำเต็มท้องฟ้าก็เริ่มกลายเป็นสีจางลง แล้วก็เป็นเพียงเมฆก้อนเล็ก ๆ แต่มันก็ยังคงค้างอยู่บนฟ้านั่นแหละ

ปีที่แล้วเรื่องก็แย่ลงอีก เพราะคุณปู่ที่เธอรักจากไป ฟ้าก็มืดอีกครั้งหนึ่ง

เดือนที่แล้วได้พบเธอ หลังจากที่ไม่ได้พบกันนานถึงสี่เดือน เธอยังพูดถึงคุณพ่ออยู่
“นี่ถ้าคุณพ่อหนูยังอยู่…..”

โจทย์สำคัญของอาจารย์คือจะใส่ความสุขเข้าไปในหัวใจดวงน้อยนี้ได้อย่างไร

จะช่วยให้เธอมองโลกในมุมบวก มองเห็นสิ่งดีๆที่เกิดขึ้น ? และมีความเข้มแข็งได้อย่างไร ?

นาน ๆ ทีจึงจะได้พบกัน นึกไม่ออกเลยว่าจะทำอย่างไร

คุยกันได้สักพัก ส้มก็เล่าว่าเธอสอบภาษาอังกฤษได้ที่ 1 ของห้อง อาจารย์ก็เลยพูดว่า หนูอยากจะเก่งภาษาอังกฤษมากกว่านี้ไหมล่ะ ? ถ้าอยากเก่ง หนูลองเข้า Google แล้วกดคำว่า quote แล้วมันจะมีภาพสวยๆ และมีคำไพเราะที่ให้กำลังใจเรา หนูเลือกอันที่หนูชอบ แล้วเขียนใส่สมุดวันละ 1 ประโยค

ไปซื้อสมุดสวย ๆ มาสักหนึ่งเล่ม เขียนทุกวันนะคะ แล้วเอามาให้ป้าหมอดูคราวหน้าที่เรานัดกัน

วันนี้ส้มเอามาให้ป้าหมอดูมันเป็นสมุดสีชมพู แบบ shocking pink เลยทีเดียว ข้างในมี quote ที่ไพเราะเขียนด้วยเมจิกสีสวยรวมแล้วทั้งหมดประมาณ 40 หน้า ตลอดเวลาเดือนกว่าที่อาจารย์อ่าน quote กับเธอทีละหน้า เธอแปลความหมายให้ฟัง นับว่าแปลเก่งทีเดียวสำหรับเด็ก 11 ปี

บางอันที่เธอแปลเนื้อความไม่ครบ อาจารย์ก็อธิบายเพิ่มเติม

สิ่งที่ทำให้ดีใจที่สุดก็คือวันนี้ที่ตรวจ เธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ความเศร้าหม่นหมองที่มีอยู่ในใจหายไป เมื่อถามเธอว่าวันนี้เธอดูต่างไปจากเดิม สดชื่นร่าเริง เกิดอะไรขึ้น ?

เธอตอบว่า

“หนูไม่คิดเรื่องของคุณพ่อและเรื่องของคุณปู่แล้ว หนูคิดว่าวันนี้หนูจะทำยังไงให้เป็นวันที่ดี”

ส้มพูดอย่างยิ้มแย้ม ตัวอาจารย์เองรู้สึกมีความสุขมาก รู้สึกว่าไม่ต้องห่วงเด็กผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว เธอเรียนรู้ที่จะเอาประโยค quote ที่เขียนแต่ละวันมาเป็นกำลังใจให้ตัวเอง

ภาพทั้งหมดนี้มาจากบันทึกสีชมพูของส้ม