ปมในใจ

เจอคนไข้คนหนึ่ง เป็นรอยเขียวช้ำตามตัวหลายรอย ดูแล้วคล้ายคนที่ถูก “ซ้อม” มา แต่จริงๆแล้ว คนไข้เป็นโรคฮีโมฟีเลีย เลือดไหลไม่หยุด โดนกระแทกเบาๆ เลือดก็ออกและกลายเป็นรอยเขียวช้ำทั่วตัว

ตกลงการมี “บาดแผล” อาจเกิดได้สองสถาน

สถานแรกคือ การกระแทกด้วยแรงจากภายนอก สถานที่สองคือ ความเปราะบางของตัวเราเอง

และบาดแผลที่หัวใจมากมายหลายแผลอาจเกิดจากความเปราะบางในตัวเราเอง แน่นอนที่ว่าแรงกระแทกจากคนอื่นต้องมีบ้าง แต่อาจไม่ได้แรงเท่าไหร่

ถ้าไม่วิเคราะห์ให้ดี ก็อาจเข้าใจผิด มัวฟูมฟาย เสียอกเสียใจ น้อยเนื้อต่ำใจ โกรธ ขมขื่น เพราะเข้าใจว่าคนอื่นทำร้ายฉัน

มองผิดทิศ คิดว่าตนถูกกระทำ ก็เลยแก้ผิดทาง คาดหวังว่าคนอื่นต้องเปลี่ยนสิ หยุดทำร้ายฉันเสียที!

มองให้ถูกทิศ จะได้แก้ถูกทาง คือจัดการตัวเอง สร้างตัวเองให้แข็งแกร่ง กำจัดปมในอดีต หรืออย่างน้อยก็ให้เข้าใจว่า เออ..เรานี่มีปมนะ อย่าโทษใครเลย

มีปม….ถามว่าแย่ไหม?

คำตอบจากอาจารย์อุมาพร ผู้ทำจิตบำบัดมานานร่วมสามสิบปี และเจอปมของผู้คนมาเยอะมาก บอกได้อย่างมั่นใจว่า

ไม่แย่หรอก

เพราะมันมีกันทุกคน มันเป็นของปกติธรรมดา

ที่แย่คือ ไม่รู้ว่าตนเองมีปม ไม่เข้าใจ ไม่ยอมรับ และไม่แก้ไข
มัวแต่โทษคนอื่น โทษโลกนี้ โทษชะตาชีวิต
นั่นแหละที่แย่!