รื่นเริง เมื่อมีการจากลา

เพราะพบเจอจึงต้องจากลา…

เย็นนี้มานั่งริมหาดแล้วก็คิดเรื่อยเปื่อย
อาทิตย์อัสดง ทำให้ทะเลดูเป็นสีเงินยวง เห็นเรือหาปลาลอยลำอยู่ลำพัง…

ช่วงโควิดหลายเดือนมานี้ ชีวิตมีการจากลาหลายครั้งทีเดียว พอจากลาแล้วก็เกิดความคิดถึง…

คิดถึงแขกต่างชาติที่อยู่กับเราจนถึงวันสุดท้ายที่โรงแรมปิด
คิดถึงพนักงานดีๆที่ลาออกไป
คิดถึงญาติผู้น่ารักที่จากไปเพราะโรคร้าย
คิดถึง คิดถึง คิดถึง…

อันที่จริงชีวิตเต็มไปด้วยการจากลา

แต่…เดี๋ยวก่อนนะ (กำลังจะเอามือเช็ดน้ำตาพอดีก็ฉุกคิดได้)

ที่เราต้องจากลา ก็เพราะเราได้เจอกันก่อนหน้านี้
ถ้าเช่นนั้นก็ต้องขอบคุณชีวิตที่ให้โอกาสเจอผู้คนที่ดีงาม
เพราะได้เจอ จึงต้องจาก
ถ้าเช่นนั้น ต้อง celebrate การจากลาสินะ
เพราะมันแปลว่า เราได้พบเจอสิ่งที่ดีงามในชีวิตมาก่อนหน้านั่นเอง

(แหม! นี่เป็นการบำบัดตัวเองภายในเสี้ยวนาทีโดยใช้เทคนิค reframing เรานี่สุดยอดจริงๆ….ขอชมตัวเองสักหน่อย)

ใจโล่งโปร่งแล้ว ไปกินขนมดีกว่า555