คู่มือปราบเด็กดื้อ

วันก่อนไปสอนที่โรงพยาบาลจุฬาฯ ลูกศิษย์เอาเคสมาปรึกษา เป็นเด็กอายุ 4 ขวบที่อาละวาดจนพ่อแม่จัดการไม่ไหว ลูกศิษย์ ถามว่าจะจัดการเคสนี้อย่างไรดี?

วันนั้นคุณย่าเป็นผู้พาเด็กมา พอคุณย่านั่งลง หลานก็จะนั่งตักคุณย่า เจ้าหนูตัวหนัก ย่าบอก นั่งไม่ไหวหรอกลูก ไปนั่งเก้าอี้อีกตัวหนึ่งเถอะ เจ้าหนูไม่ยอม ร้องเสียงลั่น

อาจารย์ถามว่า คุณย่ามีเรื่องอะไรที่จะปรึกษาคะ ? (ที่จริงก็รู้อยู่แล้วนะว่าปัญหาคืออะไร แต่มันเป็นเทคนิคค่ะ)

คุณย่าตอบว่า “ก็หลานคนนี้แหละอาละวาดมาก จัดการไม่ได้เลย อารมณ์เสีย พูดอะไรก็ไม่เชื่อฟัง ขี้โมโหมากด้วย ไม่ได้ดั่งใจก็ร้องกรี๊ด”

บทสนทนาต่อไปนี้ยาวหน่อยนะคะ

“คุณย่าคะ เด็กที่ขี้โมโหอารมณ์แรง ในอายุขนาดนี้มีได้ 2 สาเหตุค่ะ หนึ่ง เป็นปัญหาทางสมอง เช่น สมองเคยติดเชื้อ เคยมีอุบัติเหตุ ทำให้สมองควบคุมอารมณ์ได้ไม่ดีพอ สองคือเลี้ยงดูแบบตามใจค่ะ ทำให้เด็กไม่เคยถูกฝึกให้อดทนกับความคับข้องใจ …..(อาจารย์หยุดพูดไปครู่หนึ่งเพื่อให้คุณย่าได้คิด)   คุณย่าคิดว่าสำหรับหลานนี่เป็นข้อไหนคะ?”

“คิดว่าน่าจะเป็นข้อ 2  เพราะเขาไม่เคยเจ็บป่วยเลย”

“ถ้าอย่างนั้น คุณย่ารู้หรือยังว่าจะต้องทำอย่างไร?”

คุณย่าตอบเสียงอ่อยๆว่า “ก็ต้องเลี้ยงใหม่ ไม่ตามใจ”

“ถูกต้องแล้วค่ะ เปลี่ยนวิธีเลี้ยงใหม่ ไม่ตามใจ”

“แต่ เอ ! ย่าก็ไม่ได้ซื้อของเล่นอะไรให้มากมายนะ”

“ตามใจ ไม่ได้แปลว่า ซื้อของเล่นให้ ตามใจหมายถึงเราอลุ้มอะหล่วย ยืดหยุ่นกฎระเบียบ พอเด็กไม่ทำตามคำสั่งหรือทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ เราก็ปล่อยไป พูดง่ายๆว่า หยวนบ่อย ๆ

การที่เรายืดหยุ่นกฎระเบียบทำให้เด็กคิดว่า กฎระเบียบนั้นไม่สำคัญ และคิดว่าเราไม่หนักแน่น หากครั้งหน้าเราจะเอาจริงเด็กก็จะดื้อไม่ทำตาม

สำหรับเด็กเล็ก ๆ ผู้ใหญ่มักจะคิดว่าไม่เป็นไรหรอก โตขึ้นก็จะดีเอง แต่มันไม่ได้ดีอย่างที่คิดนะคะ อาจจะมี 1 ใน 10 คนที่ดีขึ้นเอง แต่อีก 9 ใน 10 คนนั้นแย่ลง

ตกลงคุณย่าทำได้ไหมคะ เลี้ยงแบบใหม่ ไม่ตามใจ ?”

“มันต้องทำให้ได้อยู่แล้ว ได้ไม่ได้ก็ต้องพยายามก่อน”

“ดีมากเลยค่ะที่คุณย่าจะพยายาม ก็ถ้าอายุ 4 ขวบคุณย่าจัดการไม่ไหว ลองนึกดูอีก 10 ปีตอนอายุ 14 จะเป็นแบบไหน? และอายุ 24 จะเป็นยังไง? นึกภาพออกใช่ไหมคะ ?”

“นึกออกค่ะ”

พอคุณย่าเดินออกไปจากห้องตรวจ อาจารย์ก็ถามลูกศิษย์ว่า ตกลงรู้หรือยังว่าเคสนี้จะจัดการอย่างไร ? ลูกศิษย์พยักหน้า

เคสแบบนี้ไม่ใช่หน้าที่ของแพทย์ที่จะต้องมาจัดการเด็ก เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ปู่ย่าตายายต่างหาก

เพราะเด็กไม่ได้กลับไปบ้านของหมอ แต่กลับไปอยู่กับพ่อแม่ปู่ย่าตายาย

ลูกศิษย์ถามต่อว่า “แล้วพ่อแม่ปู่ย่าตายายจะรู้ไหมครับว่าต้องทำยังไง ?”

“ก็ให้เขาไปอ่านหนังสือ “สร้างวินัยให้ลูกคุณ” สิจ๊ะ”

อาจารย์พูดจบก็หัวเราะ555 แต่ลูกศิษย์เกาหัวแกร๊ก ๆ

ท่าทางอย่างนี้รู้เลยว่า ยังอ่านหนังสือ “สร้างวินัยให้ลูกคุณ” (ที่เคยสั่งให้อ่านเมื่อนมนานมาแล้ว) ไม่จบที !!!

#ปั้นใหม่ #เลี้ยงลูกใหม่ปั้นให้ดี