พ่อแม่ทำร้ายลูกมากกว่าครู คุณทำร้ายลูกโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า

เรื่องครูทำร้ายเด็กคิดว่าสะเทือนใจมากแล้ว แต่พอมาฟังจากปากคนไข้เคสนี้ยิ่งสะเทือนใจมากกว่า

เมื่อไม่นานมานี้ ได้พบคนไข้คนหนึ่ง เธอเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้าย เธอเป็นโรคซึมเศร้า กินยามาร่วมสองปีแล้ว ตอนนี้อาการดีขึ้นมากและอยู่ในช่วงลดยา

อาจารย์นัดเธอเป็นระยะเพื่อทำจิตบำบัด ฟื้นฟูสภาพจิตใจให้เข้มแข็ง ให้สามารถมองเห็นสิ่งดีๆในตัวเองได้และ สร้างความหวังให้เกิดขึ้นในชีวิต (ในอดีตเธอมีความคิดอยากตายบ่อยๆ)

พบกันวันนั้นเธอเล่าว่า

“ช่วงนี้หนูมีความสุขมากเลย อาจจะเป็นเพราะว่าไม่ค่อยได้กลับบ้าน อยู่หอพักตลอดเพราะเตรียมสอบ เวลากลับบ้านไปแล้วรู้สึกไม่มีความสุข รู้สึกตัวเองไม่มีอะไรดี รู้สึกไม่อยากคุยกับพ่อแม่ ครั้งสุดท้ายหนูพูดกับแม่ว่า งานชิ้นนี้ยากจัง กว่าจะเสร็จก็เหนื่อยมากเลย แต่แม่ตอบหนูว่า ที่เธอคิดว่าเธอเหนื่อยน่ะ มันไม่เหนื่อยหรอก พ่อเธอน่ะ เขาทำงานเหนื่อยกว่า หนูได้ยินอย่างนั้นแล้ว หนูก็ไม่พูดกับเขาอีกเลย ตั้งแต่เล็กๆมาไม่ว่าหนูจะพูดอะไรแม่จะบอกว่ามันไม่สำคัญ มันไม่ใช่ มันไม่จริง มันไม่มีความหมาย ที่หนูรู้สึกแย่ มันไม่แย่หรอก ที่หนูเจ็บปวดน่ะมันไม่ได้เจ็บหรอก ทำนองนั้น…หนูรู้สึกว่าเขาไม่เคยเข้าใจหนูเลย และทำราวกับว่าหนูไม่มีตัวตน”

คนไข้กล่าว

ได้ฟังที่เธอพูดแล้วบอกตรงๆว่าอาจารย์สะเทือนใจ เพราะนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในหลายบ้าน พ่อแม่จำนวนมากทำร้ายลูกโดยที่ไม่มีบาดแผลบนตัว แต่มันเป็นบาดแผลบนหัวใจ เราเรียกว่า emotional abuse หรือการทำร้ายทางอารมณ์/จิตใจ

พ่อแม่สร้างบาดแผลทางใจ ทำร้ายลูกโดยไม่รู้ตัว

บาดเจ็บทางกายนั้นเห็นง่าย ผู้คนอาจเข้าไปช่วยได้ ผู้ใหญ่ที่กระทำ พอเห็นแผลก็อาจตกใจ รู้สึกผิด แล้วหยุดการทำร้าย

แต่บาดแผลทางใจนั้นผู้คนมองไม่เห็น พ่อแม่ก็ไม่รู้ จึงทำร้ายไปเรื่อยๆ ไม่สิ้นสุด

จะสิ้นสุดได้ก็คงต้องถอยตัวออกห่าง เหมือนสาวน้อยรายนี้ แต่กว่าจะหนีไปได้ ก็คงต้องรอให้โตพอ ซึ่งแปลว่ายังจะต้องถูกทำร้ายไปอีกหลายปี (แต่เด็กบางคนก็เลือกหนีออกจากบ้านไปเลย ขอไปตายเอาดาบหน้า บางคนโชคร้าย หนีเสือปะจรเข้ กลับไปถูกคนนอกบ้านทำร้ายทางเพศ ล่วงละเมิดทางเพศ ซึ่งพอถึงจุดนั้น พ่อแม่ก็ไม่สามารถป้องกันได้)

วันนี้ทำได้ไหม สำรวจตัวเองหน่อย
คุณทำร้ายลูกโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า?

#พ่อแม่ทำร้ายลูกมากกว่าครู! #คุณทำร้ายลูกโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า?